Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies & Electric Light

Woods Of Ypres — Woods 5: Grey Skies & Electric Light

Genre: Blackened Doom Metal

Label: Earache Records

Website: myspace.com/woodsofypres

Kanadalı topluluk 'Woods 5: Grey Skies & Electric Light' albümünü geçtiğimiz ay Earache Records etiketiyle piyasaya sürdü. Albümün prodüktörü Nine Inch Nails, Paradise Lost gibi tanınmış gruplardan tanınan John Fryer. Woods Of Ypres'in müziğini farklı kılan belki de en önemli özellik David Gold gibi kendine has muhteşem bir ses sahip olmasıydı. David vokalin yanında davul ve gitarı da üstleniyordu. Ne yazık ki "-di" li geçmiş zaman ekini kullanıyorum zira Gold albümün çıkmasına yakın bir zamanda geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybetmiştir.

Grubun müziği ne Black Metal ne Doom ne Gothic diye nitelendirilebilir. Misal "Keeper Of The Ledger" ve "Adora Vivos" parçaları Melodik Black Metal, “Career Suicide (Is Not Real Suicide)“ ve "Kiss My Ashes (Goodbye)" parçaları Gothic iken, "Alternate Ending" piano eşliğinde son derece ağır ritme sahip Doom parçasıdır. David'in büyük ölçüde Nick Holmes (Paradise Lost) ve Peter Steele (Type o Negative) etkileşimi gözden kaçmayan vokalleri, son derece karanlık, derin ve etkileyici.

'Woods 5: Grey Skies & Electric Light' albümleri hakkında yazı yazmaya karar verdiğimde öğrendiğim ölüm haberi, böylesine muhteşem ve grubun kariyerinin de zirve noktası bir albüm hazırlayıp (gitar,davul ve vokaller Gold'a ait), meyvesini alamadan hayatını kaybetmesi gerçekten üzücü.. Geçtiğimiz günlerde Gold anısına düzenlenen saygı konserinde Novembers Doom, Eclipse Eternal, Empyrean Plague, Gypsy Chief Goliath, Hallows Die, Kittie, Morgan Rider, Musk Ox, Pagan Ritual, Panzerfaust, Sixes And Sevens ve daha birçok grup sahne aldı. Grubun bundan sonra izleyeceği yol belirsiz.. 9/10

Pentagram (a.k.a. Mezarkabul) - MMXII

Pentagram (Mezarkabul) — MMXII

Genre: Heavy Metal

Label: Sony BMG

Website: thepentagram.net

Release Date: 27.04.2012

Tracklist
01. Sand
02. Now and Nevermore
03. Geçmişin Yükü
04. Beyond Insanity
05. Doğmadan Önce
06. Wasteland
07. It's Dawn Again
08. Disturbing The Peace
09. Uzakta
10. Apokalips

Türk metal tarihinin en önemli gruplarından Pentagram (yurtdışındaki ismiyle Mezarkabul) uzun süren sessizliğini "MMXII" albümüyle bozdu. Flat Production Stüdyoları'nda kaydedilen albümün ismi roma rakamlı "2012". Albümden daha önce "Wasteland" parçası grubun resmi sitesinden demo haliyle paylaşıma sunulmuş ve genel itibariyle olumlu eleştiriler almıştı.

Gökalp Ergen'in vokallerini yaptığı ilk Pentagram albümü özelliği taşıyan albümde "Geçmişin Yükü", "Uzakta" ve "Doğmadan Önce" olmak üzere 3 Türkçe sözlü parça yer alıyor.

Sony Music etiketiyle yayımlanan ‘MMXII’ grubun 6. studyo albümü (Pentagram (1990), Trail Blazer (1992), Anatolia (1997), Unspoken (2001) ve Bir (2002))
Bu zaman farkı doğal olarak beklentileri de artırıyor. Düşünsenize bu 10 senenin her senesinde 1 parça üretilse ve üreten "Pentagram" ise doğal olarak şaheser bekler insan..
Albümü sıcağı sıcağına birkaç kez dinledim. "Doğmadan Önce", "Geçmişin Yükü" ve "Uzakta" parçaları Pentagram değil de başka yerli bir gruptan dinliyormuş hissi verse de, "Doğmadan Önce" parçasını ilk dinleyişte, "Geçmişin Yükü" nü ise dinledikçe sevmeye başladım. Albümde bir tek "Disturbing The Peace" ve "Sand" parçalarına ısınamadım.

Beğendiklerime gelirsek;
Anadolu ezgileri barındıran (ney, kanun gibi enstrümanların kullanıldığı) "Now and Nevermore", "Anatolia" dönemlerini anımsatan ve şahsen albüme adapte olmamı sağlayan parçadır. "Beyond Insanity" parçası ise daha eski dönemlerini (Trail Blazer) anımsatan hızlı tempolu bir parça seveni çok olacaktır.
Her ne kadar Radiohead 'Creep'vari alternatif sounda sahip bir parça olsa da, güzel intro, sağlam gitar riffleri ve güzel soloya sahip "It's Dawn Again" albümdeki favorim. Türkçe sözlü parçalar başka bir grup dinliyormuş (misal Pilli Bebek) hissi verse de, ingilizce sözlü parçalara kıyasla daha bir dinlenebilir buldum. Albüm öncesi demo haliyle beğeniye sunulan "Wasteland" parçasının düzenlemesi harika olmuş ve albümün hiti yine O'dur.

Kayıt temiz, ses kalitesi muhteşem, yeni vokalist Gökalp Ergen'in uyumu harika(farklı parçalarda değişen ses rengi ve kesinlikle sırıtmayan vokalleri benden tam puan aldı) ve elemanlarının her biri birbirinden 'usta' iken grubun bunca senedir bekleyen bir hayranı olarak az buçuk eleştiri yapmaya hakkım olsun. Belki bir sonraki albümleri daha çabuk ve daha oturmuş bir tarzda gelebilir. Yine de onlar benim açımdan Türkiye'nin en büyük Heavy Metal grubu olma özelliklerini koruyorlar.. 7/10

PARADISE LOST - Tragic Idol

Paradise Lost — Tragic Idol

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 23.04.2012

Tracklist
01. Solitary One (4:07)
02. Crucify (4:08)
03. Fear Of Impending Hell (5:24)
04. Honesty In Death (4:07)
05. Theories From Another World (5:02)
06. In This We Dwell (3:54)
07. To The Darkness (5:09)
08. Tragic Idol (4:35)
09. Worth Fighting For (4:11)
10. The Glorious End (5:22)
Bonus tracks for Ltd. Edition:
01. Ending Through Changes (4:09)
02. Never Take Me Alive (Spear Of Destiny Cover) (4:48)

İngiliz Gothic Metal Devi Paradise Lost 13. stüdyo albümleri "Tragic Idol" ile yeniden hayranlarıyla buluştu.
Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilen album
Century Media Records etiketiyle yayınlandı.

Albüm hakkında yazı yazmadan önce aceleye getirmek istemeyip yaklaşık 10 kez baştan sona -önyargıdan uzak- dinledim.
Zira Paradise Lost'un favori grubum olması, her albümlerini sevmem en kötü albümleri olarak gösterilecek albümlerine dahi 8/10 verebilitem sözkonusu.
Öncelikle albüm öncesi paylaşıma sunulan "Crucify" klasik PL sounduna sahip olmasının yanısıra bana yer yer Metallica dinliyormuşum hissi verdiğini belirtmeden geçemeyeceğim.
Haksızlık ediyor da olabilirm. Zira parça hakkındaki dinleyici yorumları genel itibariyle olumlu. Albüme gelirsek;

"In Requiem"le başladığını söyleyebileceğimiz o eski sert üsluba dönüş hem gitar soundu, hem de Nick Holmes'un "Shades Of God"dakine yakın çatallı vokal stiline bakıldığında tavizsiz biçimde sürmekte.
Fakat bu köklere dönüş "sert birşeyler yapalım" sıradanlığından ziyade oldukça özgün ve Paradise Lost markasına yaraşır nitelikte.
Yani salt "eksiye dönüş" ten ziyade yeni ve eskiyi birleştiren, genel konsepti itibariyle en iyi Paradise Lost albümlerinden biri.
Uzun zamandır duymayı özlediğimiz Greg Mackintosh'a özgü soloları önceki albümlere kıyaslara çok duyuyoruz. Öyle ki albüm Paradise Lost 'un altın çağları olan "Draconian Times" ve "Icon" arasında 1994-95 yılı gibi bir zamanda çıkmış olsa hiç sırıtmaycak bir yapıt. Bunun yanısıra nakaratlarda hem vokal hem de keyboard efektleri açısından yer yer "One Second" ve 2005 (Paradise Lost) albümlerindeki tadı alabilmek mümkün. Örneğin bonus parça Spear Of Destiny coverı "Never Take Me Alive" tam da "One Second" sounduna sahip.

Albümde en sevdiklerim; harikulade açılış parçası "Solitary One", albümle aynı ismi taşıyan akılda kalıcıya melodiye sahip "Tragic Idol", "Fear Of Impending Hell" , ölümcül parçaları klasik PL sounduna sahip "Honesty In Death" ve başlar başlamaz Napalm Death'vari Death Metal grubu dinliyormuş hissi veren klasik PL soundundan çok farklı ve albümün belki de en vurucu parçası "Theories From Another World".
Öyle ki favori gösterdiğim parçalar, Paradise Lost'un gelmiş geçmiş en iyi 20 parçası içerisinde de gösterebileceğim kadar iyiler!
Kapak biraz sönük kalmış gibi geldi. Hani Icon'vari daha karanlık bir kapak albümdeki duyguyu daha iyi yansıtırdı sanki ama
yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şimdilik ısınamadığım (fakat zamanla seveceğimi düşündüğüm) birkaç parçayı saymassak yalnızca bu.
Daha iyisi gelene kadar yılın albümü 9/10