01. Tormented 04:48
02. Morose 05:27
03. Nightfall 04:59
04. Oceans Apart 04:45
05. Betula 01:20
06. My Misery 04:44
07. When You Leave the Room 04:21
08. Set Afire 04:33
09. The Answer 04:42
10. In Memory Of 04:31
02. Morose 05:27
03. Nightfall 04:59
04. Oceans Apart 04:45
05. Betula 01:20
06. My Misery 04:44
07. When You Leave the Room 04:21
08. Set Afire 04:33
09. The Answer 04:42
10. In Memory Of 04:31
Norveçli Doom grubu, ilk albumleri "All Alone" u 2007'de yayınlamıştı.
Aradan geçen zaman gruba öylesine yaramış olmalı ki, 4 yıl aradan sonra
muhteşem bir albumle karşımıza çıkmayı başardılar.
Prodüktörlüğünü Kristian Sigland (The Crest, Theatre Of Tragedy)' ın
üstlendiği albumun kapak tasarımı Darkwave Art'tan
Matthew Vickerstaff (My Dying Bride, Cradle Of Filth)' a ait.
Aradan geçen zaman gruba öylesine yaramış olmalı ki, 4 yıl aradan sonra
muhteşem bir albumle karşımıza çıkmayı başardılar.
Prodüktörlüğünü Kristian Sigland (The Crest, Theatre Of Tragedy)' ın
üstlendiği albumun kapak tasarımı Darkwave Art'tan
Matthew Vickerstaff (My Dying Bride, Cradle Of Filth)' a ait.
Albumun genel havasının orta tempoda parçalardan oluştuğunu söylemek mümkün.
Albumdeki favorilerimden "Morose" parçasını dinlerken Gunnhild'in operatik sesiyle büyülenmemek mümkün değil.
(Özellikle nakarat sonrası geçişlerde vokalin parçaya giriş kısımlarına bayıldım)
Orta tempodaki parçayı dinlerken doom müziğin tavan yaptığı zamanları ve yine Norveçli The 3rd And The Mortal ve The Gathering' in ilk zamanlarını anımsadım.
Albumdeki favorilerimden "Morose" parçasını dinlerken Gunnhild'in operatik sesiyle büyülenmemek mümkün değil.
(Özellikle nakarat sonrası geçişlerde vokalin parçaya giriş kısımlarına bayıldım)
Orta tempodaki parçayı dinlerken doom müziğin tavan yaptığı zamanları ve yine Norveçli The 3rd And The Mortal ve The Gathering' in ilk zamanlarını anımsadım.
Aşırı bunalım ve karanlık atmosfere sahip albumun soundunun Paradise Lost "Icon" ile Theatre Of Tragedy "Velvet Darkness They Fear" arası gidip geldiği söylenebilir.
Gunnhild'in meleksi, ruhu okşayan vokallerinin yanında
gitarist Marcus'un derin, kasvetli ve yer yer hırıltılı geri vokalleri de
oldukça başarılı ve uyum içinde.
Albumde öne çıkan diğer parçalar, Paradise Lost "Christendom" ayarındaki "Nightfall"
ve albumle aynı ismi paylaşan, gitar - piyano melodilerinin akılda kalıcı uyumuna sahip,
sisli geceyi sonlandıran "In Memory Of".
ve albumle aynı ismi paylaşan, gitar - piyano melodilerinin akılda kalıcı uyumuna sahip,
sisli geceyi sonlandıran "In Memory Of".
Albumde beğendiğim bir diğer parça kısa süresine rağmen
ilahivari sakin bir esinti, akustik yapılı "Betula".
Parçada Theatre Of Tragedy vokalisti Nell Sigland da konuk vokal olarak yeralmakta.
Son söz: Grup, her geçen gün yenisi eklenen kopya albumlerin aksine orjinal melodilere, karanlık atmosferinin yanında harika vokallere sahip melankolik bir albumle karşımızda.
