Bilocate - Summoning The Bygones

Bilocate — Summoning The Bygones

Genre: Doom/Oriental/Death Metal

Label: Code666 Records

Website: bilocate.net

Release Date: 11.06.2012

Tracklist
01. The Tragedy Within
02. Beyond Inner Sleep
03. A Deadly Path
04. Passage
05. Dead Emotion (Paradise Lost Cover)
06. Hypia
07. 2nd War In Heaven
08. A Desire To Leave: Obscurity
09. A Desire To Leave: Surrounding Hell
10. A Desire To Leave: Of Leaving

Ürdün'lü topluluk Bilocate 4 yıllık bir aranın ardından “Summoning The Bygones” adındaki 3. studyo albümlerini Code666 Records etiketiyle yayınladı. Yaptıkları müziği "Dark Oriental Metal" olarak tanımlayan grubun bu albümünde de mastering ve miksaj işlemlerini -önceki albümlerinde olduğu gibi- ünlü prodüktör Jens Bogren (Opeth, Paradise Lost, Amon Amarth) üstlenmekte. Albüme destek veren bir başka efsane isim Dan Swanö aynı zamanda "A Desire To Leave" ve "Hypia" parçalarında konuk vokal olarak da yeralmakta. Albümün genelinde ağır ve kasvetli riffler barındıran parçalara derinden gelen hırıltılı vokaller ve Saturnus'vari düz vokaller eşlik etmekte. Buna en iyi örnek gösterebileceğim "Passage" ve "Hypia" parçaları aynı zamanda benim albümdeki favorilerim. Tabi Paradise Lost cover ı "Dead Emotion" parçasını saymassak (zira albümü dinlerken PL coverı olduğu konusunda bilgim yoktu, vokal girene kadar da ne olduğunun farkına varamamıştım). Paradise Lost hayranı olarak şunu söyleyebilirim ki, parçanın bu hali muhteşem hatta orjinalinden de daha dinlenilebilir olmuş. Albümdeki belki de tek handikap bazı parçaların 9 dakikayı bulan uzunluğu olsa da dinleyiciyi sıkmadan ilerliyor. Kesinlikle yılın en iyilerinden...(9/10)
Son bir bilgi; grup bu yıl Orphaned Land'in Türkiye turnesi kapsamında alt grup olarak olarak sahne aldı.

Sea Of Infinity by Mare Infinitum

Mare Infinitum — Sea Of Infinity

Genre: Atmospheric Doom/Death Metal

Label: Solitude Productions

Websites: myspace.com/mare_infinitum_official

Release Date: 19.12.2011

Tracklist
01. In Absence We Dwell 14:10
02. Sea Of Infinity 09:47
03. Beholding the Unseen 09:44
04. November Euphoria 08:35
05. In The Name Of My Sin 12:29
___________
Total:54:45

Mare Infinitum, Rusya'dan sesini duyurmaya çalışan Doom-Death grubu. Grup; A.K. iEezor (Comatose Vigil, Abstract Spirit) ve Homer (ex-Who Dies In Siberian Slush)'dan yani yalnızca 2 üyeden oluşmakta. 5 parçadan oluşan "Sea Of Infinity" de Moskova'lı grubun ilk albümü. Toplam 5 şarkıdan oluşmasının aksine albüm süresi 54 dakikadan, her bir şarkının uzunluğu da klasik doom parçalardan alışık olunduğu üzere 10 dakika civarı..

Doom metal elementlerinin kombinasyonu güçlü gitar riffleri, atmosferi derinleştiren keyboard dokunuşları ve parçaların melodik yapısı dünyanın en mutlu insanını dahi bunalıma sokacak nitelikte.. Bu melodik yapıya en büyük katkılardan biri de vokalist A.K. iEezor' un güçlü ve derin brutal vokalleri. Kimi zaman arkaplana geçen brutallere, albüme katkı yapan konukların clean vokallerle eşlik etmesi de akılda kalıcı nakaratlar oluşmasını sağlamış. Bu anlamda albümle aynı adı taşıyan ve akılda kalıcı melodisiyle 2. parça "Sea Of Infinity" albümdeki favorim. Tek olumsuz eleştirim şarkıların farklılığını oluşturabilecek keskin çizgilerin olmaması. Yani ilk kez dinleyen biri bütün şarkılar aynı deyip geçebilir..

Primordial Studio (Comatose Vigil, Abstract Spirit, Revelations of Rain, Who Dies In Siberian Slush)' da kaydedilen, Solitude Productions etiketiyle piyasaya sürülen albüm grup için başarılı bir debut. Eğer doom metalin kasvet yüklü hipnotik atmosferine karşı sabırlıysanız ve grubun bizzat resmi sitesinde de yazdığı üzere müziklerine de ilham veren Mourning Beloveth, Morgion vb grupları seviyorsanız tavsiye edilir değilse uzak durun...

Ghost Brigade - Until Fear No Longer Defines Us

Ghost Brigade — Until Fear No Longer Defines Us

Genre: Progressive | Doom Metal | Death Metal

Label: Season of Mist Records

Websites: ghostbrigade.net

Release Dates: EU: 19.08.2011 | US: 23.08.2011

Tracklist

01. In The Woods 4:17
02. Clawmaster 6:33
03. Chamber 6:39
04. Traces Of Liberty 4:01
05. Divine Act Of Lunacy 5:01
06. Grain 5:25
07. Breakwater 8:51
08. Cult Of Decay 4:46
09. Torn 4:43
10. Soulcarvers 7:51

Total:58:00

Finlandiyalı grubun 4. albumu. Bana göre ise üstüste 2. başyapıtı! Umutsuzluk ve hüzün dolu konsepte sahip "Until Fear No Longer Defines Us", tipik Fin melankoli duygusu, ağlayan akorları, akustik partları ve buğulu vokalleriyle önceki albümlerine kıyasla daha kolay dinlenebilir ve ilk dinleyişte sevilebilir.


Albümü daha ilk dinleyişte Amorphis "Am Universum" tadı aldım. Özellikle vokaller (yer yer Jonas Renkse ye dönüşüyor) çok benziyor.

Akustik yapılı "The Woods", hisli sözlerinin yanında, Manne Ikonen'in yumuşak, duygulu vokalleri ile sade bir açılış. Bu duygusallığı albümün tamamına yaymak mümkün. Aralara serpiştirilen tempolu parçalar için de.

Örneğin 2.parça 'Clawmaster' ile birlikte 'Chamber', 'Grain' ve 'Cult of Decay' gibi parçalarda da karanlık hava hakim fakat temiz gitar pasajları temiz vokalleriyle son derece başarılı birleştirilmiş.

Katatonia "Discouraged Ones" dönemini anımsatan kapanış parçası 'Soulcarvers' ı da başarılı bulmama rağmen kapanış parçası olarak seçilmesi ne kadar doğru tartışılır...

Albümdeki favorim ise heavy riffleri ve ölümcül vokalleriyle -aynı zamanda albümün en tempolu parçalarından olan- "Traces of Liberty".

Grup, post-rock ve melankolik doom metal elementlerinin kombinasyonunu hassas bir denge gözeterek yaparak modern bir sound yakalamış. Kesinlikle yılın en iyilerinden.

Album Of The Month : A Rose For The Apocalypse by Draconian

Draconian – A Rose For The Apocalypse

Genre: Atmospheric Doom/Death/Black Metal

Label: Napalm Records

Websites: myspace.com/draconianmusic

Release Date: 23.06.2011

Tracklist
01. The Drowning Age (7:18)
02. The Last Hour Of Ancient Sunlight (5:26)
03. End Of The Rope (6:34)
04. Elysian Night (7:52)
05. Deadlight (6:32)
06. Dead World Assembly (5:52)
07. A Phantom Dissonance (5:39)
08. The Quiet Storm (6:37)
09. The Death Of Hours (7:48)
10. Wall Of Sighs (5:14)

Total:64:52

İsveç'li Doom / Gothic grubu, 5. albümleri "A Rose For The Apocalypse" de, adı gibi kıyamet temasını işliyor ve doom soundunu tam anlamıyla yansıtıyor.
Seth'in kapak tasarımlarına hayran olduğumu her fırsatta söylesem de, kapaktaki çalışma da başlıbaşına mükemmel olsa da; üzülerek belirtmeliyim ki albüm temasıyla örtüşmemiş.
Adamların sayfasına yalakalık olsun diye "iyi olmuş, güzel olmuş felan" yazdım ama ı ıh olmamış...

Yalnız müzik anlamda da Septic Flesh melodileri duyar gibi olduğum parçalar yok değil. Sanki son dönemde bolca SF dinlemişler gibi.

Buna örnek olarak açılış parçası "The Drowning Age".  ın 4. dakikasından sonrasına dikkat çekmek isterim. Ki Anders Jacobsson'un hayvani vokalleri de yer yer Seth'i anımsatıyor. Ki anımsatsın da...

bunu kötü anlamda söylemiyorum, enerjik bir açılış parçası ve vokaller de olması gerektiği gibi. Lisa Johansson' un dokunaklı sesi -albüm genelinde olduğu gibi- nakarat kısımlarında havayı yumuşatır nitelikte.

Ama önceki albumlerine nazaran daha çok dikkatimi çektiğini söyleyebilirim  
(ses olarak=P).

Albumden ilk video klibi çektikleri single "The Last Hour of Ancient Sunlight" önceki albümlerinden izler taşımakta. Bana "Turning Season Within" albümündeki parçaları anımsatttı. 2:27 de ağırlaştırıp funeral atmosferine soktukları bölüm
intihar etmek için son derece uygun bir zaman.

Fakat albümdeki favorim bu parçadan sonra gelen "Elysian Night". Yankı yaratan efektlerin karanlık atmosferi tamamladığı mükemmel brutal vokal performansının yanında

ilerleyen bölümlerde Anders'ten konuşma şeklinde geçen düz vokaller de duymaktayız.
6. parça, albümdeki bir diğer favorim olan "Dead World Assembly".

Yok böyle bir hüzünlü melodi! Bunu yazanlar ya insanlarla aynı duygulara sahip değil
yada insan değil. 01:45' teki riffler ve tempo Paradise Lost' u anımsatırken,
parça başında ve 02:50'de Lisa'ya eşlik eden akustik gitar çok iyi düşünülmüş.

Sonlarına doğru keman sesi de duyduğumuz parça kendi gibi enstruman açısından da güçlü ve zengin.

Oldukça sert rifflere sahip "A Phantom Dissonance", Lisa'nın tatlı vokallleri sayesinde dengeleniyor, nakarat kısmı akılda kalıcı.

Lisa'nın sesine inceden akustik gitarlarların da eşlik ettiği bir başka parça olan "The Quiet Storm", albümde davulun en net duyulabileceği orta tempoya sahip bir parça.

Ağır rifflere sahip "The Death Of Hours" depresif vokallere ve
albümün en güzel gitar solosuna sahip.

Kapanış parçası klasik death-doom tarzı, farklı olarak ilerleyen bölümlerinde violin sesinin eşlik ettiği yavaş tempolu ama akılda kalıcı melodiye sahip bir parça.

Her ne kadar doom gothic hastası olsam da, orjinali varken benzerini dinlemek istemediğimden Draconian'ı hep esgeçmiştim. Çünki şimdiye kadar -birkaç parça dışında- albümleri hep "Velvet Darkness They Fear" devamı gibi gelirdi.

Fakat ARFTA eskiyle yeni arasında köprü oluşturması, şarkıların bütünlük göstermesi ve kanımca şimdiye kadarki en temiz Draconian kaydı olma özelliği taşımasıyla bambaşka bir yere sahip.

Katatonia "Brave Murder Day" ve Paradise Lost "Icon" sevenler başta olmak üzere hüzünlü birşeyler dinlemek isteyen herkese tavsiye edebileceğim albüm kesinlikle senenin en iyilerinden.

Album Of The Month: In Memory Of by To Cast A Shadow

01. Tormented 04:48
02. Morose 05:27
03. Nightfall 04:59
04. Oceans Apart 04:45
05. Betula 01:20
06. My Misery 04:44
07. When You Leave the Room 04:21
08. Set Afire 04:33
09. The Answer 04:42
10. In Memory Of 04:31

Norveçli Doom grubu, ilk albumleri "All Alone" u 2007'de yayınlamıştı.
Aradan geçen zaman gruba öylesine yaramış olmalı ki, 4 yıl aradan sonra
muhteşem bir albumle karşımıza çıkmayı başardılar.
Prodüktörlüğünü Kristian Sigland (The Crest, Theatre Of Tragedy)' ın
üstlendiği albumun kapak tasarımı Darkwave Art'tan
Matthew Vickerstaff (My Dying Bride, Cradle Of Filth)' a ait. 

Albumun genel havasının orta tempoda parçalardan oluştuğunu söylemek mümkün.

Albumdeki favorilerimden "Morose" parçasını dinlerken Gunnhild'in operatik sesiyle büyülenmemek mümkün değil.
(Özellikle nakarat sonrası geçişlerde vokalin parçaya giriş kısımlarına bayıldım)

Orta tempodaki parçayı dinlerken doom müziğin tavan yaptığı zamanları ve yine Norveçli The 3rd And The Mortal ve The Gathering' in ilk zamanlarını anımsadım.

Aşırı bunalım ve karanlık atmosfere sahip albumun soundunun Paradise Lost "Icon" ile Theatre Of Tragedy "Velvet Darkness They Fear" arası gidip geldiği söylenebilir.
Gunnhild'in meleksi, ruhu okşayan vokallerinin yanında
gitarist Marcus'un derin, kasvetli ve yer yer hırıltılı geri vokalleri de
oldukça başarılı ve uyum içinde.

Albumde öne çıkan diğer parçalar, Paradise Lost "Christendom" ayarındaki "Nightfall"
ve albumle aynı ismi paylaşan, gitar - piyano melodilerinin akılda kalıcı uyumuna sahip,
sisli geceyi sonlandıran "In Memory Of".

Albumde beğendiğim bir diğer parça kısa süresine rağmen
ilahivari sakin bir esinti, akustik yapılı "Betula". 
Parçada Theatre Of Tragedy vokalisti Nell Sigland da konuk vokal olarak yeralmakta.

Son söz: Grup, her geçen gün yenisi eklenen kopya albumlerin aksine orjinal melodilere, karanlık atmosferinin yanında harika vokallere sahip melankolik bir albumle karşımızda.