Album Of The Month : A Rose For The Apocalypse by Draconian

Draconian – A Rose For The Apocalypse

Genre: Atmospheric Doom/Death/Black Metal

Label: Napalm Records

Websites: myspace.com/draconianmusic

Release Date: 23.06.2011

Tracklist
01. The Drowning Age (7:18)
02. The Last Hour Of Ancient Sunlight (5:26)
03. End Of The Rope (6:34)
04. Elysian Night (7:52)
05. Deadlight (6:32)
06. Dead World Assembly (5:52)
07. A Phantom Dissonance (5:39)
08. The Quiet Storm (6:37)
09. The Death Of Hours (7:48)
10. Wall Of Sighs (5:14)

Total:64:52

İsveç'li Doom / Gothic grubu, 5. albümleri "A Rose For The Apocalypse" de, adı gibi kıyamet temasını işliyor ve doom soundunu tam anlamıyla yansıtıyor.
Seth'in kapak tasarımlarına hayran olduğumu her fırsatta söylesem de, kapaktaki çalışma da başlıbaşına mükemmel olsa da; üzülerek belirtmeliyim ki albüm temasıyla örtüşmemiş.
Adamların sayfasına yalakalık olsun diye "iyi olmuş, güzel olmuş felan" yazdım ama ı ıh olmamış...

Yalnız müzik anlamda da Septic Flesh melodileri duyar gibi olduğum parçalar yok değil. Sanki son dönemde bolca SF dinlemişler gibi.

Buna örnek olarak açılış parçası "The Drowning Age".  ın 4. dakikasından sonrasına dikkat çekmek isterim. Ki Anders Jacobsson'un hayvani vokalleri de yer yer Seth'i anımsatıyor. Ki anımsatsın da...

bunu kötü anlamda söylemiyorum, enerjik bir açılış parçası ve vokaller de olması gerektiği gibi. Lisa Johansson' un dokunaklı sesi -albüm genelinde olduğu gibi- nakarat kısımlarında havayı yumuşatır nitelikte.

Ama önceki albumlerine nazaran daha çok dikkatimi çektiğini söyleyebilirim  
(ses olarak=P).

Albumden ilk video klibi çektikleri single "The Last Hour of Ancient Sunlight" önceki albümlerinden izler taşımakta. Bana "Turning Season Within" albümündeki parçaları anımsatttı. 2:27 de ağırlaştırıp funeral atmosferine soktukları bölüm
intihar etmek için son derece uygun bir zaman.

Fakat albümdeki favorim bu parçadan sonra gelen "Elysian Night". Yankı yaratan efektlerin karanlık atmosferi tamamladığı mükemmel brutal vokal performansının yanında

ilerleyen bölümlerde Anders'ten konuşma şeklinde geçen düz vokaller de duymaktayız.
6. parça, albümdeki bir diğer favorim olan "Dead World Assembly".

Yok böyle bir hüzünlü melodi! Bunu yazanlar ya insanlarla aynı duygulara sahip değil
yada insan değil. 01:45' teki riffler ve tempo Paradise Lost' u anımsatırken,
parça başında ve 02:50'de Lisa'ya eşlik eden akustik gitar çok iyi düşünülmüş.

Sonlarına doğru keman sesi de duyduğumuz parça kendi gibi enstruman açısından da güçlü ve zengin.

Oldukça sert rifflere sahip "A Phantom Dissonance", Lisa'nın tatlı vokallleri sayesinde dengeleniyor, nakarat kısmı akılda kalıcı.

Lisa'nın sesine inceden akustik gitarlarların da eşlik ettiği bir başka parça olan "The Quiet Storm", albümde davulun en net duyulabileceği orta tempoya sahip bir parça.

Ağır rifflere sahip "The Death Of Hours" depresif vokallere ve
albümün en güzel gitar solosuna sahip.

Kapanış parçası klasik death-doom tarzı, farklı olarak ilerleyen bölümlerinde violin sesinin eşlik ettiği yavaş tempolu ama akılda kalıcı melodiye sahip bir parça.

Her ne kadar doom gothic hastası olsam da, orjinali varken benzerini dinlemek istemediğimden Draconian'ı hep esgeçmiştim. Çünki şimdiye kadar -birkaç parça dışında- albümleri hep "Velvet Darkness They Fear" devamı gibi gelirdi.

Fakat ARFTA eskiyle yeni arasında köprü oluşturması, şarkıların bütünlük göstermesi ve kanımca şimdiye kadarki en temiz Draconian kaydı olma özelliği taşımasıyla bambaşka bir yere sahip.

Katatonia "Brave Murder Day" ve Paradise Lost "Icon" sevenler başta olmak üzere hüzünlü birşeyler dinlemek isteyen herkese tavsiye edebileceğim albüm kesinlikle senenin en iyilerinden.

Review : Keine Zeit by Schöngeist

Schöngeist - Keine Zeit

Genre: Industrial / Gothic Rock

Label: Goldencore Records / ZYX

Websites: myspace.com/schoengeistmusic

Release Dates: 25.02.2011

Tracklist:
01. Auge Um Auge (03.55)
02. Keine Zeit (03.34)
03. Sonne Der Nacht (04.45)
04. Halbmondfinsternis (04.34)
05. Nie Mehr Allein (04.36)
06. Ganz Oder Gar Nicht (04.27)
07. Schalt Ein! Schalt Aus! (03.46)
08. Der Gral (02.18)
09. Nur Mich (04.32)
10. Heiler (03.40)
11. Du (04.46)
12. Sonne Der Nacht (MCC Dusk Version) (05.16)
13. Sugar Sugar (US Version) (03.56)
14. Wenn Ich Es Nur Wüsste (01.05)

Rammstein'in ün kazanmasıyla birlikte aynı tür ve benzer vokale sahip birçok grup dinledik ve dinliyoruz. Bu grubu yapılan eleştirileri okuyunca onlar gibi sanıp önyargıyla yaklaşmıştım. Fakat ilk dinleyişimden itibaren şarkıların melodik yapısı ve gotik bariton sesli vokalist albumu tekrar tekrar döndürmeme neden oldu.

Schöngeist, Almanya'dan çıkmış Industrial Gothic Rock grubu. Sesine hayran bırakan vokalisti ise bir Türk. Adı da Timur Karakuş. Albumu beğendikten sonra merak edip grubu araştırınca şaşırmıştım ve bu yazıyı yazmaya ondan sonra karar verdim.




Albumde intro yada parça aralarına serpiştirilen doğu melodileri zaten kıpır kıpır olan parçaları iyice oryantal bir havaya bürümüş. Açılış parçası "Auge Um Auge" ve "Halbmondfinsternis" buna örnek.



Albumde 2 de ballad bulunmakta; "Nie Mehr Allein" de hoş şarkı fakat "Du" daha bi alıp götüren türden. Timur'un sesi ballada da fena gitmemiş.


Diğer sivrilecek şarkılar ise albumle aynı adı taşıyan "Keine Zeit" ve "Sonne Der Nacht".

Album Of The Month: In Memory Of by To Cast A Shadow

01. Tormented 04:48
02. Morose 05:27
03. Nightfall 04:59
04. Oceans Apart 04:45
05. Betula 01:20
06. My Misery 04:44
07. When You Leave the Room 04:21
08. Set Afire 04:33
09. The Answer 04:42
10. In Memory Of 04:31

Norveçli Doom grubu, ilk albumleri "All Alone" u 2007'de yayınlamıştı.
Aradan geçen zaman gruba öylesine yaramış olmalı ki, 4 yıl aradan sonra
muhteşem bir albumle karşımıza çıkmayı başardılar.
Prodüktörlüğünü Kristian Sigland (The Crest, Theatre Of Tragedy)' ın
üstlendiği albumun kapak tasarımı Darkwave Art'tan
Matthew Vickerstaff (My Dying Bride, Cradle Of Filth)' a ait. 

Albumun genel havasının orta tempoda parçalardan oluştuğunu söylemek mümkün.

Albumdeki favorilerimden "Morose" parçasını dinlerken Gunnhild'in operatik sesiyle büyülenmemek mümkün değil.
(Özellikle nakarat sonrası geçişlerde vokalin parçaya giriş kısımlarına bayıldım)

Orta tempodaki parçayı dinlerken doom müziğin tavan yaptığı zamanları ve yine Norveçli The 3rd And The Mortal ve The Gathering' in ilk zamanlarını anımsadım.

Aşırı bunalım ve karanlık atmosfere sahip albumun soundunun Paradise Lost "Icon" ile Theatre Of Tragedy "Velvet Darkness They Fear" arası gidip geldiği söylenebilir.
Gunnhild'in meleksi, ruhu okşayan vokallerinin yanında
gitarist Marcus'un derin, kasvetli ve yer yer hırıltılı geri vokalleri de
oldukça başarılı ve uyum içinde.

Albumde öne çıkan diğer parçalar, Paradise Lost "Christendom" ayarındaki "Nightfall"
ve albumle aynı ismi paylaşan, gitar - piyano melodilerinin akılda kalıcı uyumuna sahip,
sisli geceyi sonlandıran "In Memory Of".

Albumde beğendiğim bir diğer parça kısa süresine rağmen
ilahivari sakin bir esinti, akustik yapılı "Betula". 
Parçada Theatre Of Tragedy vokalisti Nell Sigland da konuk vokal olarak yeralmakta.

Son söz: Grup, her geçen gün yenisi eklenen kopya albumlerin aksine orjinal melodilere, karanlık atmosferinin yanında harika vokallere sahip melankolik bir albumle karşımızda.

Album Of The Month : Rubicon by Tristania

01. Year of the Rat 4:36
02. Protection 4:36
03. Patriot Games 3:27
04. The Passing 4:48
05. Exile 4:26
06. Sirens 4:28
07. The Emerald Piper (Bonus Track) 3:06
08. Vulture 3:43
09. Amnesia 4:54
10. Magical Fix 4:21
11. Illumination 8:13

***

Tristania, kadrosu sürekli değişen, bu anlamda istikrarı bir türlü gösterememiş
fakat "gothic" kelimesinin geçtiği heryerde karşımıza çıkması olası bir grup.
2007 yılında ayrılan Vibeke Stene' nin yerine bayan vokalleri yapan Mariangela "Mary" Demurtas' la yapılmış ilk album.

Diğer yeni Tristania üyeleri;
Gitarist Gyri Smørdal Losnegaard,
Bas gitarist OleVistnes,
Baterist Tarald Lie

...ve Trail of Tears ve Green Carnation'da düz vokalleri yapan

ve katılımına pek sevindiğim Kjetil Nordhus

(Bu adam nereye gitse o grubu dinliyorum. Bir insanın sesi bu kadar huzur verici, bu kadar pürüzsüz olabilir).


Asıl kadroda ismi yok gözükse de albumde yine Østen Bergøy' un tok sesinden faydalanılmış ("Patriot Games", "Exile", "Sirens", "Illumination") İyi de olmuş diyebilirim. Hem vokal çeşitliliği, hem de her parçada aynı vokal monotonluğuyla karşılaşmamak açısından.

Vibeke' den sonra olaya 1-0 yenik başlayan Mariangela, genel olarak erkek egemen vokallerin olduğu albumde biraz geri planda kalmış olsa da, vokal yaptığı parçaları fena bulmadım.
Mary' nin sesi belki çok etkileyici bulunmayabilir fakat album konseptine bakıldığında sırıtan bir durum sözkonusu değil.


Ama kanaatim o ki, Mary nin sesi duygusal parçalarda daha iyi gidiyor sanki... Bknz; 'Amnesia'.

Parçada Mariangela berrak vokaliyle büyülerken, duet yaptığı Nordhus' un hüzünlü vokaline nakaratlarda melodik klavye ve violin eşlik ediyor.
Albume violiniyle katkıda bulunan konuk Pete Johansen in eşlik ettiği bir diğer parça 'The Passing',
Lacuna Coil in ilk dönemlerini anımsatan ağır tempolu, karanlık bir parça (parça 3. dakikasından sonra violin sayesinde kısa süreli Apocalyptica havasına bürünüyor).

'Rubicon' gerçekten üzerinde çalışılmış, boş olmayan bir album. Albumde dinledikçe daha da bi sevdiğim parçalar var. (Örneğin ilk dinlemelerimde esgeçtiğim 'Magical Fix' parçası bunlardan biri=P)

'Protection' akılda kalıcı melodisiyle albumde en sevilen şarkılardan biri olacaktır. Yeryer Blackmore's Night ve Evanescense

dinliyormuş hissi verse de, parçanın son bölümlerindeki
hırıltılı vokaller (Anders Hidle) pop dinleyicilerini uzaklaştırmak
için yeterli olabilir=)

'Vulture' Mary nin vokal yapmadığı, aynı zamanda albumdeki favorilerimden olan parça melodik nakaratıyla Therion' un eski dönemlerini anımsatttı. (Nakarat kısımlarında geriden gelen uzun havamsı ses yanılmıyorsam konuk vokalist Sigmund Olgart Vegge' a ait. O da hoş olmuş.)

Albumdeki diğer favorilerimden 'Exile' melankolik dizelere sahip ve kolay sevilebileceğini düşündüğüm etkileyici bir parça.

Hızlı temposunun yanısıra koro vokalleriyle dikkat çeken ‘Patriot Games’ melodik yapılı bir Gothic Metal parçası.

'Sirens' de Nordhus un eşsiz bariton sesine Mary nin eşlik ettiği kısımlar harikulade ve Kjetil in grupta neden yeraldığını özetler nitelikte.

Kapanış parçası 'Illumination' Sert gitarlar ve agresif vokallerle kesinlikle 'son'a uygun ölümcül bir Tristania çalışması.

Ne eski Tristania bekleyin, ne Vibeke...
Albumun tadını çıkarın!

Album Of The Month : Faith Divides Us Death Unites Us by Paradise Lost

Paradise Lost — Faith Divides Us – Death Unites Us

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 06.10.2019

Tracklist
CD1
01 As Horizons End 05:27
02 I Remain 04:09
03 First Light 05:01
04 Frailty 04:25
05 Faith Divides Us Death Unites Us 04:22
06 The Rise Of Denial 04:48
07 Living With Scars 04:23
08 Last Regret 04:24
09 Universal Dream 04:18
10 In Truth 04:51
11 Cardinal Zero (Bonus Song) 04:28

CD2

Faith Divides Us Death Unites Us 04:17
(Lost In Prague Orchestra Mix)
02 Last Regret (Lost In Prague Orchestra Mix) 04:20

TOTAL PLAYTiME (MiN): 59:13

"In Requiem" albumunde eski topraklara dönüş sinyalini veren Gothic Metalin Babaları bu kez ne yalan söyleyeyim beni bile şaşırttı -ki grup 96dan beri favorim olmasına rağmen- bu kadar sağlam, bu kadar acımasız ve ayakları yere basan bir album beklemiyordum.
"Icon" ve "Draconian Times" gibi başyapıtların arasına girer mi tartışılır fakat şu zamanda kaliteli parçalardan oluşan bütünlük arz eden albüm sayısı yok denecek kadar az iken geldi "Faith Divides Us – Death Unites Us".

Sakin ve duygu yoğunluğu yüksek agır şarkıların yanında bir o kadar ürkütücü girişler, kızgın rifler ve Nick'ten en son "Shades Of God" da duyduğumuz "yarı-brutal" vokaller...
"As Horizons End", "Frailty", "Living With Scars", "The Rise Of Denial", "Universal Dream...hangi şarkıyı favorim deyip öne çıkaracağımı gerçekten bilemiyorum çünki herbiri üzerinde çokca emek harcandığı belli birer şaheser.
Ama benim için özel, beni damarımdan yakalamış ve ilk dinleyişte kendine bağlamış, klasik PL soundunda bir parça var ki..."Last Regret"...Karamsar sözleri ve kasvetli atmosferi insanı gerçekten büyülüyor.

Grubun yeni üyesi Adrian Erlandsson'un özgeçmişi de sıradan özgeçmişlere benzemiyor. Bateri çaldığı gruplar arasında "At The Gates" ve "Cradle Of Filth" de var.
Herneyse Allah Nick ve Gregor abilerimizi başımızdan eksik etmesin temennisiyle yazımı noktalamak istiyorum=)