Paradise Lost — Tragic Idol
Genre: Gothic Metal
Label: Century Media Records
Websites: paradiselost.co.uk
Release Date: 23.04.2012
Tracklist
01. Solitary One (4:07)
02. Crucify (4:08)
03. Fear Of Impending Hell (5:24)
04. Honesty In Death (4:07)
05. Theories From Another World (5:02)
06. In This We Dwell (3:54)
07. To The Darkness (5:09)
08. Tragic Idol (4:35)
09. Worth Fighting For (4:11)
10. The Glorious End (5:22)
Bonus tracks for Ltd. Edition:
01. Ending Through Changes (4:09)
02. Never Take Me Alive (Spear Of Destiny Cover) (4:48)
01. Solitary One (4:07)
02. Crucify (4:08)
03. Fear Of Impending Hell (5:24)
04. Honesty In Death (4:07)
05. Theories From Another World (5:02)
06. In This We Dwell (3:54)
07. To The Darkness (5:09)
08. Tragic Idol (4:35)
09. Worth Fighting For (4:11)
10. The Glorious End (5:22)
Bonus tracks for Ltd. Edition:
01. Ending Through Changes (4:09)
02. Never Take Me Alive (Spear Of Destiny Cover) (4:48)
İngiliz Gothic Metal Devi Paradise Lost 13. stüdyo albümleri "Tragic Idol" ile yeniden hayranlarıyla buluştu.
Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilen album
Century Media Records etiketiyle yayınlandı.
Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilen album
Century Media Records etiketiyle yayınlandı.
Albüm hakkında yazı yazmadan önce aceleye getirmek istemeyip yaklaşık 10 kez baştan sona -önyargıdan uzak- dinledim.
Zira Paradise Lost'un favori grubum olması, her albümlerini sevmem en kötü albümleri olarak gösterilecek albümlerine dahi 8/10 verebilitem sözkonusu.
Öncelikle albüm öncesi paylaşıma sunulan "Crucify" klasik PL sounduna sahip olmasının yanısıra bana yer yer Metallica dinliyormuşum hissi verdiğini belirtmeden geçemeyeceğim.
Haksızlık ediyor da olabilirm. Zira parça hakkındaki dinleyici yorumları genel itibariyle olumlu. Albüme gelirsek;
"In Requiem"le başladığını söyleyebileceğimiz o eski sert üsluba dönüş hem gitar soundu, hem de Nick Holmes'un "Shades Of God"dakine yakın çatallı vokal stiline bakıldığında tavizsiz biçimde sürmekte.
Fakat bu köklere dönüş "sert birşeyler yapalım" sıradanlığından ziyade oldukça özgün ve Paradise Lost markasına yaraşır nitelikte.
Yani salt "eksiye dönüş" ten ziyade yeni ve eskiyi birleştiren, genel konsepti itibariyle en iyi Paradise Lost albümlerinden biri.
Uzun zamandır duymayı özlediğimiz Greg Mackintosh'a özgü soloları önceki albümlere kıyaslara çok duyuyoruz. Öyle ki albüm Paradise Lost 'un altın çağları olan "Draconian Times" ve "Icon" arasında 1994-95 yılı gibi bir zamanda çıkmış olsa hiç sırıtmaycak bir yapıt. Bunun yanısıra nakaratlarda hem vokal hem de keyboard efektleri açısından yer yer "One Second" ve 2005 (Paradise Lost) albümlerindeki tadı alabilmek mümkün. Örneğin bonus parça Spear Of Destiny coverı "Never Take Me Alive" tam da "One Second" sounduna sahip.
Fakat bu köklere dönüş "sert birşeyler yapalım" sıradanlığından ziyade oldukça özgün ve Paradise Lost markasına yaraşır nitelikte.
Yani salt "eksiye dönüş" ten ziyade yeni ve eskiyi birleştiren, genel konsepti itibariyle en iyi Paradise Lost albümlerinden biri.
Uzun zamandır duymayı özlediğimiz Greg Mackintosh'a özgü soloları önceki albümlere kıyaslara çok duyuyoruz. Öyle ki albüm Paradise Lost 'un altın çağları olan "Draconian Times" ve "Icon" arasında 1994-95 yılı gibi bir zamanda çıkmış olsa hiç sırıtmaycak bir yapıt. Bunun yanısıra nakaratlarda hem vokal hem de keyboard efektleri açısından yer yer "One Second" ve 2005 (Paradise Lost) albümlerindeki tadı alabilmek mümkün. Örneğin bonus parça Spear Of Destiny coverı "Never Take Me Alive" tam da "One Second" sounduna sahip.
Albümde en sevdiklerim; harikulade açılış parçası "Solitary One", albümle aynı ismi taşıyan akılda kalıcıya melodiye sahip "Tragic Idol", "Fear Of Impending Hell" , ölümcül parçaları klasik PL sounduna sahip "Honesty In Death" ve başlar başlamaz Napalm Death'vari Death Metal grubu dinliyormuş hissi veren klasik PL soundundan çok farklı ve albümün belki de en vurucu parçası "Theories From Another World".
Öyle ki favori gösterdiğim parçalar, Paradise Lost'un gelmiş geçmiş en iyi 20 parçası içerisinde de gösterebileceğim kadar iyiler!
Kapak biraz sönük kalmış gibi geldi. Hani Icon'vari daha karanlık bir kapak albümdeki duyguyu daha iyi yansıtırdı sanki ama
yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şimdilik ısınamadığım (fakat zamanla seveceğimi düşündüğüm) birkaç parçayı saymassak yalnızca bu.
Daha iyisi gelene kadar yılın albümü 9/10
Öyle ki favori gösterdiğim parçalar, Paradise Lost'un gelmiş geçmiş en iyi 20 parçası içerisinde de gösterebileceğim kadar iyiler!
Kapak biraz sönük kalmış gibi geldi. Hani Icon'vari daha karanlık bir kapak albümdeki duyguyu daha iyi yansıtırdı sanki ama
yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şimdilik ısınamadığım (fakat zamanla seveceğimi düşündüğüm) birkaç parçayı saymassak yalnızca bu.
Daha iyisi gelene kadar yılın albümü 9/10
