The 50 Best Metal Albums & My Favorite Songs of 2012

Saddolls - Bloodred / Happy Deathday (my review)

 Viter - For The Fire / Springtime

Dämmerfarben - Im Spätherbst / Herbstpfad

Toundra - Ara Caeli / III

Ensiferum - Bamboleo / Unsung Heroes

Finsterforst - Flammenrausch / Rastlos

Tiamat - The Scarred People / The Scarred People

Accept - Stalingrad / Stalingrad

Taranis - Glory / Kingdom

My Darkest Days – Casual Sex / Sick And Twisted Affair

Grai - In The Arms Of Mara / Our Native Land

In Mourning - Isle Of Solace / The Weight of Oceans

Therion - Une Fleur Dans Le Coeur / Les Fleurs Du Mal (my review)

Whiskey Ritual - Lo-Fi Attitude / Narconomicon

Be'lakor - Absit Omen /Of Breath and Bone

Ulver - Magic Hollow / Childhood's End

Cradle Of Filth - Frost On Her Pillow / The Manticore And Other Horrors

Saturnus - A Father's Providence / Saturn in Ascension

Wilderun - Suncatcher / Olden Tales & Deathly Trails

God Seed - Alt Liv / I Begin

Ne Obliviscaris - And Plague Flowers The Kaleidoscope / Portal Of I

Pallbearer – The Legend / Sorrow And Extinction

Soulfly - World Scum / Enslaved (my review)

Barren Earth - Passing Of The Crimson Shadows / The Devil's Resolve

Allegaeon - Tartessos: The Hidden Xenocryst / Formshifter

Kreator - Phantom Antichrist / Phantom Antichrist

Terrormight - Slight Misconception / A Moment

The 11th Hour - We All Die Alone / Lacrima Mortis

High On Fire - Bloody Knuckles / De Vermis Mysteriis

Lacuna Coil - Kill The Light / Dark Adrenaline (my review)

Evoken - Descent Into Chaotic Dream / Atra Mors

Blut aus Nord - Epitome Xiv / 777 - Cosmosophy

Enslaved - Roots Of The Mountain / Riitiir

Nekromantheon - Rise, Vulcan Spectre / Rise, Vulcan Spectre

Alcest - Autre Temps / Les Voyages De L'âme

Demon Hunter - My Destiny / True Defiance

Ihsahn - The Paranoid / Eremita

The 69 Eyes – Red / X

Dalriada – Hírhozó / Napisten Hava

Carach Angren - Lingering In An Imprint Haunting / Where The Corpses Sink Forever

Katatonia – Buildings / Dead End Kings

My Dying Bride - My Faults Are Your Reward / A Map Of All Our Failures

Forgotten Tomb - ...And Don't Deliver Us From Evil / ...And Don't Deliver Us From Evil

Anathema - Untouchable, Part I+II / Weather Systems

Moonspell - Herodisiac / Omega White

Converge - Sadness Comes Home / All We Love We Leave Behind

Hexvessel - Woods To Conjure / No Holier Temple

Mors Principium Est – Destroyer Of All / ...And Death Said Live

Paradise Lost – Tragic Idol / Tragic Idol (my review)

Woods Of Ypres - Kiss My Ashes (Goodbye) / Woods 5: Grey Skies & Electric Light (my review)

Bilocate - Summoning The Bygones

Bilocate — Summoning The Bygones

Genre: Doom/Oriental/Death Metal

Label: Code666 Records

Website: bilocate.net

Release Date: 11.06.2012

Tracklist
01. The Tragedy Within
02. Beyond Inner Sleep
03. A Deadly Path
04. Passage
05. Dead Emotion (Paradise Lost Cover)
06. Hypia
07. 2nd War In Heaven
08. A Desire To Leave: Obscurity
09. A Desire To Leave: Surrounding Hell
10. A Desire To Leave: Of Leaving

Ürdün'lü topluluk Bilocate 4 yıllık bir aranın ardından “Summoning The Bygones” adındaki 3. studyo albümlerini Code666 Records etiketiyle yayınladı. Yaptıkları müziği "Dark Oriental Metal" olarak tanımlayan grubun bu albümünde de mastering ve miksaj işlemlerini -önceki albümlerinde olduğu gibi- ünlü prodüktör Jens Bogren (Opeth, Paradise Lost, Amon Amarth) üstlenmekte. Albüme destek veren bir başka efsane isim Dan Swanö aynı zamanda "A Desire To Leave" ve "Hypia" parçalarında konuk vokal olarak da yeralmakta. Albümün genelinde ağır ve kasvetli riffler barındıran parçalara derinden gelen hırıltılı vokaller ve Saturnus'vari düz vokaller eşlik etmekte. Buna en iyi örnek gösterebileceğim "Passage" ve "Hypia" parçaları aynı zamanda benim albümdeki favorilerim. Tabi Paradise Lost cover ı "Dead Emotion" parçasını saymassak (zira albümü dinlerken PL coverı olduğu konusunda bilgim yoktu, vokal girene kadar da ne olduğunun farkına varamamıştım). Paradise Lost hayranı olarak şunu söyleyebilirim ki, parçanın bu hali muhteşem hatta orjinalinden de daha dinlenilebilir olmuş. Albümdeki belki de tek handikap bazı parçaların 9 dakikayı bulan uzunluğu olsa da dinleyiciyi sıkmadan ilerliyor. Kesinlikle yılın en iyilerinden...(9/10)
Son bir bilgi; grup bu yıl Orphaned Land'in Türkiye turnesi kapsamında alt grup olarak olarak sahne aldı.

Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies & Electric Light

Woods Of Ypres — Woods 5: Grey Skies & Electric Light

Genre: Blackened Doom Metal

Label: Earache Records

Website: myspace.com/woodsofypres

Kanadalı topluluk 'Woods 5: Grey Skies & Electric Light' albümünü geçtiğimiz ay Earache Records etiketiyle piyasaya sürdü. Albümün prodüktörü Nine Inch Nails, Paradise Lost gibi tanınmış gruplardan tanınan John Fryer. Woods Of Ypres'in müziğini farklı kılan belki de en önemli özellik David Gold gibi kendine has muhteşem bir ses sahip olmasıydı. David vokalin yanında davul ve gitarı da üstleniyordu. Ne yazık ki "-di" li geçmiş zaman ekini kullanıyorum zira Gold albümün çıkmasına yakın bir zamanda geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybetmiştir.

Grubun müziği ne Black Metal ne Doom ne Gothic diye nitelendirilebilir. Misal "Keeper Of The Ledger" ve "Adora Vivos" parçaları Melodik Black Metal, “Career Suicide (Is Not Real Suicide)“ ve "Kiss My Ashes (Goodbye)" parçaları Gothic iken, "Alternate Ending" piano eşliğinde son derece ağır ritme sahip Doom parçasıdır. David'in büyük ölçüde Nick Holmes (Paradise Lost) ve Peter Steele (Type o Negative) etkileşimi gözden kaçmayan vokalleri, son derece karanlık, derin ve etkileyici.

'Woods 5: Grey Skies & Electric Light' albümleri hakkında yazı yazmaya karar verdiğimde öğrendiğim ölüm haberi, böylesine muhteşem ve grubun kariyerinin de zirve noktası bir albüm hazırlayıp (gitar,davul ve vokaller Gold'a ait), meyvesini alamadan hayatını kaybetmesi gerçekten üzücü.. Geçtiğimiz günlerde Gold anısına düzenlenen saygı konserinde Novembers Doom, Eclipse Eternal, Empyrean Plague, Gypsy Chief Goliath, Hallows Die, Kittie, Morgan Rider, Musk Ox, Pagan Ritual, Panzerfaust, Sixes And Sevens ve daha birçok grup sahne aldı. Grubun bundan sonra izleyeceği yol belirsiz.. 9/10

Pentagram (a.k.a. Mezarkabul) - MMXII

Pentagram (Mezarkabul) — MMXII

Genre: Heavy Metal

Label: Sony BMG

Website: thepentagram.net

Release Date: 27.04.2012

Tracklist
01. Sand
02. Now and Nevermore
03. Geçmişin Yükü
04. Beyond Insanity
05. Doğmadan Önce
06. Wasteland
07. It's Dawn Again
08. Disturbing The Peace
09. Uzakta
10. Apokalips

Türk metal tarihinin en önemli gruplarından Pentagram (yurtdışındaki ismiyle Mezarkabul) uzun süren sessizliğini "MMXII" albümüyle bozdu. Flat Production Stüdyoları'nda kaydedilen albümün ismi roma rakamlı "2012". Albümden daha önce "Wasteland" parçası grubun resmi sitesinden demo haliyle paylaşıma sunulmuş ve genel itibariyle olumlu eleştiriler almıştı.

Gökalp Ergen'in vokallerini yaptığı ilk Pentagram albümü özelliği taşıyan albümde "Geçmişin Yükü", "Uzakta" ve "Doğmadan Önce" olmak üzere 3 Türkçe sözlü parça yer alıyor.

Sony Music etiketiyle yayımlanan ‘MMXII’ grubun 6. studyo albümü (Pentagram (1990), Trail Blazer (1992), Anatolia (1997), Unspoken (2001) ve Bir (2002))
Bu zaman farkı doğal olarak beklentileri de artırıyor. Düşünsenize bu 10 senenin her senesinde 1 parça üretilse ve üreten "Pentagram" ise doğal olarak şaheser bekler insan..
Albümü sıcağı sıcağına birkaç kez dinledim. "Doğmadan Önce", "Geçmişin Yükü" ve "Uzakta" parçaları Pentagram değil de başka yerli bir gruptan dinliyormuş hissi verse de, "Doğmadan Önce" parçasını ilk dinleyişte, "Geçmişin Yükü" nü ise dinledikçe sevmeye başladım. Albümde bir tek "Disturbing The Peace" ve "Sand" parçalarına ısınamadım.

Beğendiklerime gelirsek;
Anadolu ezgileri barındıran (ney, kanun gibi enstrümanların kullanıldığı) "Now and Nevermore", "Anatolia" dönemlerini anımsatan ve şahsen albüme adapte olmamı sağlayan parçadır. "Beyond Insanity" parçası ise daha eski dönemlerini (Trail Blazer) anımsatan hızlı tempolu bir parça seveni çok olacaktır.
Her ne kadar Radiohead 'Creep'vari alternatif sounda sahip bir parça olsa da, güzel intro, sağlam gitar riffleri ve güzel soloya sahip "It's Dawn Again" albümdeki favorim. Türkçe sözlü parçalar başka bir grup dinliyormuş (misal Pilli Bebek) hissi verse de, ingilizce sözlü parçalara kıyasla daha bir dinlenebilir buldum. Albüm öncesi demo haliyle beğeniye sunulan "Wasteland" parçasının düzenlemesi harika olmuş ve albümün hiti yine O'dur.

Kayıt temiz, ses kalitesi muhteşem, yeni vokalist Gökalp Ergen'in uyumu harika(farklı parçalarda değişen ses rengi ve kesinlikle sırıtmayan vokalleri benden tam puan aldı) ve elemanlarının her biri birbirinden 'usta' iken grubun bunca senedir bekleyen bir hayranı olarak az buçuk eleştiri yapmaya hakkım olsun. Belki bir sonraki albümleri daha çabuk ve daha oturmuş bir tarzda gelebilir. Yine de onlar benim açımdan Türkiye'nin en büyük Heavy Metal grubu olma özelliklerini koruyorlar.. 7/10

PARADISE LOST - Tragic Idol

Paradise Lost — Tragic Idol

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 23.04.2012

Tracklist
01. Solitary One (4:07)
02. Crucify (4:08)
03. Fear Of Impending Hell (5:24)
04. Honesty In Death (4:07)
05. Theories From Another World (5:02)
06. In This We Dwell (3:54)
07. To The Darkness (5:09)
08. Tragic Idol (4:35)
09. Worth Fighting For (4:11)
10. The Glorious End (5:22)
Bonus tracks for Ltd. Edition:
01. Ending Through Changes (4:09)
02. Never Take Me Alive (Spear Of Destiny Cover) (4:48)

İngiliz Gothic Metal Devi Paradise Lost 13. stüdyo albümleri "Tragic Idol" ile yeniden hayranlarıyla buluştu.
Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilen album
Century Media Records etiketiyle yayınlandı.

Albüm hakkında yazı yazmadan önce aceleye getirmek istemeyip yaklaşık 10 kez baştan sona -önyargıdan uzak- dinledim.
Zira Paradise Lost'un favori grubum olması, her albümlerini sevmem en kötü albümleri olarak gösterilecek albümlerine dahi 8/10 verebilitem sözkonusu.
Öncelikle albüm öncesi paylaşıma sunulan "Crucify" klasik PL sounduna sahip olmasının yanısıra bana yer yer Metallica dinliyormuşum hissi verdiğini belirtmeden geçemeyeceğim.
Haksızlık ediyor da olabilirm. Zira parça hakkındaki dinleyici yorumları genel itibariyle olumlu. Albüme gelirsek;

"In Requiem"le başladığını söyleyebileceğimiz o eski sert üsluba dönüş hem gitar soundu, hem de Nick Holmes'un "Shades Of God"dakine yakın çatallı vokal stiline bakıldığında tavizsiz biçimde sürmekte.
Fakat bu köklere dönüş "sert birşeyler yapalım" sıradanlığından ziyade oldukça özgün ve Paradise Lost markasına yaraşır nitelikte.
Yani salt "eksiye dönüş" ten ziyade yeni ve eskiyi birleştiren, genel konsepti itibariyle en iyi Paradise Lost albümlerinden biri.
Uzun zamandır duymayı özlediğimiz Greg Mackintosh'a özgü soloları önceki albümlere kıyaslara çok duyuyoruz. Öyle ki albüm Paradise Lost 'un altın çağları olan "Draconian Times" ve "Icon" arasında 1994-95 yılı gibi bir zamanda çıkmış olsa hiç sırıtmaycak bir yapıt. Bunun yanısıra nakaratlarda hem vokal hem de keyboard efektleri açısından yer yer "One Second" ve 2005 (Paradise Lost) albümlerindeki tadı alabilmek mümkün. Örneğin bonus parça Spear Of Destiny coverı "Never Take Me Alive" tam da "One Second" sounduna sahip.

Albümde en sevdiklerim; harikulade açılış parçası "Solitary One", albümle aynı ismi taşıyan akılda kalıcıya melodiye sahip "Tragic Idol", "Fear Of Impending Hell" , ölümcül parçaları klasik PL sounduna sahip "Honesty In Death" ve başlar başlamaz Napalm Death'vari Death Metal grubu dinliyormuş hissi veren klasik PL soundundan çok farklı ve albümün belki de en vurucu parçası "Theories From Another World".
Öyle ki favori gösterdiğim parçalar, Paradise Lost'un gelmiş geçmiş en iyi 20 parçası içerisinde de gösterebileceğim kadar iyiler!
Kapak biraz sönük kalmış gibi geldi. Hani Icon'vari daha karanlık bir kapak albümdeki duyguyu daha iyi yansıtırdı sanki ama
yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şimdilik ısınamadığım (fakat zamanla seveceğimi düşündüğüm) birkaç parçayı saymassak yalnızca bu.
Daha iyisi gelene kadar yılın albümü 9/10

Soulfly - Enslaved

Soulfly — Enslaved

Genre: Groove Metal/Thrash Metal/Death Metal

Label: Roadrunner Records

Websites: soulfly.com

Release Date: 13.03.2012

Tracklist
01. Resistance
02. World Scum
03. Intervention
04. Gladiator
05. Legions
06. American Steel
07. Redemption Of Man By God
08. Treachery
09. Plata O Plomo
10. Chains
11. Revengeance
Digital edition bonus tracks:
12. Slave
13. Bastard
14. Soulfly VIII

Max Cavalera metal dünyasında "en sevilen vokalistler" anketi yapılsa, ilk sıralarda yer alması muhtemel isimlerden birisi hiç kuşku yok.
90'lı yılların ikinci yarısındaki Sepultura sevgimde de kendisinin payı büyüktür.
Yine o dönem Max'in Sepultura'dan ayrılıp Soulfly'a geçmesine de en çok üzülenlerin başında gelmiştim. Her iki grup da kendi kulvarlarında bir çok yeni şarkıya ve albüme imza attı. Fakat ben "Max'li Sepultura" dönemlerinin tadını ayrılık sonrası 2 gruptan da alamadım. Ta ki şu albumu dinleyene kadar. "Enslaved" öyle bir album ki; içinde "Arise"daki eski Sepultura ruhu da var, Deicide albumlerindeki Death Metal ruhu da!.

Sadece Death/Thrash Metal değil albumde değişik renkler bulmak mümkün. Örneğin "Plata O Plomo" parçasında akustik folk öğelerden faydalanılırken, "Chains" parçasında doom riffleri ile karşılaşıyoruz.
Albumdeki her şarkıdan farklı tadlar almam mümkün fakat favorilerim; Gladiator, Slave, American Steel ve Bastard!

İlk dinleşimden itibaren bağlandığım "Enslaved"; temiz mastering inden, korkunç kapağına, herbiri üzerinde uzun değerlendirmeler yapmak mümkün olan kaliteli şarkı yapılarına ve tabi ki vokallere kadar herşeyiyle olağanüstü,
tokat gibi bir album! 8/10

SadDolls — Happy Deathday

SadDolls — Happy Deathday

Genre: Gothic Metal

Label: Lunatic Asylum Records

Websites: saddolls.com

Release Date: 20.01.2012

Tracklist
01. Happy Deathday, Dear
02. Killing Sorrow (feat. Jape Von Crow from To/Die/For)
03. Bloodred
04. Be Darkness (feat. Elina Laivera from Seduce The Heaven & John Mcris from Satrigiannis, Anorimoi, Fragile Vastness)
05. Criminal Of Love (feat. Manos Fatsis from Dark Nova)
06. The Drug (feat. Jape Perätalo from To/Die/For)
07. Psychedelic Love (feat. Roberth Karlsson from Scar Symmetry & Sakis Darkface from W.E.B.)
08. Dying On The Dancefloor (feat. Juska Salminen a.k.a. Zoltan Pluto from To/Die/For, ex-HIM)
09. Amanda Blood
10. Embrace The Dark (feat. Alex Flouros from Seduce The Heaven, Fragile Vastness)
11. Coma Song (feat. John Mcris from Satrigiannis & Anorimoi,Fragile Vastness)
12. Watch Me Crawl Behind (feat. Morgan Lacroix from Mandragora Scream)
13. Bloodred (Mandragora Scream Remix)

Saddolls, "About Darkness" albumleriyle keşfettiğim gotik metal icra eden Yunanistanlı genç bir grup.
"About Darkness" albümlerinde büyük ses getirecek şarkı olmamasına rağmen,
The 69 Eyes, HIM gibi grupların popularitesi gözönüne alındığında Saddolls'a gösterilen ilgiyi hala az bulmaktayım.

"Happy Deathday" için; önceki albume kıyasla daha fazla ses getirecek, akılda kalıcı nakaratlara sahip parçalardan oluştuğunu söylemek mümkün.

Albüm "Happy Deathday , Dear" introsuyla açılıyor. Introdan sonra gelen "Killing Sorrow" ve "Bloodred" albumun en hızlı parçaları.
Aynı zamanda Mandragora Scream Remix versiyonu da bulunan "Bloodred" albümün en sivrilen parçası denilebilir.

Baştan sona aynı tempoda gitmeyen, George Downloved'ın değişik tonlarda vokal yaptığı albüme; To Die For, Scar Symmetry, W.E.B. gibi gruplardan konukların da renk kattığını söylemek mümkün.
Örneğin "Be Darkness" ve "Psychedelic Love" parçalarında Nick Holmes'vari (Paradise Lost) vokal stili, "horror metal" e kayan bir sound duymaktayız.

"Watch Me Crawl Behind" a gelirsek.. Önceki albumden en begendiğim parçaydı. Bu albumde de gitar ve davul terbiye edilerek,
Morgan Lacroix(Mandragora Scream)'in de konuk olarak katılımıyla yeniden düzenlenmiş. İyi de olmuş..

Yoğun karanlık ve melankolinin kendini fazlasıyla hissettirdiği "Coma Song" yaratıcı sözlere sahip hoş bir ballad."Embrace the Dark" yine tempo anlamında HIM şarkılarını anımsatan vitesin düşürüldüğü bir başka parça. Vokalist George Downloved de, müzikten çok grup elemanlarına ilgi duyan teenage kızların Ville Valo'dan sonra yeni sevgisi olmaya aday.

Genelindeki klavye partisyonları ve sound'u itibariyle tipik gotik rock bir album olan "Happy Deathday"; Finlandiya tayfası The 69 Eyes, H.I.M, Charon ve Alman Lacrimas Profundere sevenlere özellikle tavsiye edeceğim, baştan sona keyifle dinlenebilecek bir albüm 8/10

Yeni Albümleri 'Tragic Idol' ile PARADISE LOST

Paradise Lost — Tragic Idol

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 23.04.2012

İki senede bir çıkarmış oldukları albüm serisine istikrarlı bir şekilde devam eden Paradise Lost 13. studyo albümleri 'Tragic Idol' için kolları sıvadı. 'Honesty in Death', 'Theories from Another World', 'In this We Dwell' ve albümle aynı ismi taşıyacak olan 'Tragic Idol' albümde yer alacak parça isimlerinden birkaçı. Bunun dışında albüme dair tek ipucu resmi sitelerinde belirttikleri üzere önceki albümleri Faith Divides Us - Death Unites Us (2009)' a kıyasla daha fazla gitar soloları ve daha melodik yapıda şarkılardan oluştuğu.

Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilecek, Century Media Records etiketiyle yayınlanacak albümün çıkış tarihi 23 Nisan. Çifte bayram olacak...

Edit: Albüm kritiğim için Buyrun

Lacuna Coil - Dark Adrenaline

Lacuna Coil — Dark Adrenaline

Genre: Gothic Metal/Alternative Metal

Label: Century Media Records

Websites: lacunacoil.it

Release Date: 24.01.2012

Tracklist
01. Trip The Darkness
02. Against You
03. Kill The Light
04. Give Me Something More
05. Upsidedown
06. End Of Time
07. I Don't Believe In Tomorrow
08. Intoxicated
09. The Army Inside
10. Losing My Religion
11. Fire
12. My Spirit

Onları ilk bundan yaklaşık 13 sene evvel "In Reverie" albümleriyle tanımış sevmiştim. Sevmiştim fakat o zamanlar biri bana "bu grup 10 sene sonra en çok satılan albümlere imza atacak" dese inanmazdım. Hep underground kalır gibi bir düşüncem vardı. Ki o zamanlar şimdiki gibi "female-fronted metal" diye bir olay yoktu (bknz.buralar eskiden tarlaydı)

En başarılı bulduğum albümleri "Comalies" ve "Unleashed Memories" olan, sonraki senelerde daha alternatif bir çizgiye kayan grup (ki bana göre en doğrusunu yaptılar) belki tahmin edebileceğinden de çok daha fazla hayran kitlesine ulaştı.

Bunda güzel vokalist Christina'nın dergilere verdiği pozların ve grubun magazinsel tarafının yanısıra dünyada en çok para kaldıran işler olan "nu-metal" öğeleri barındıran 2006 çıkışlı "Karmacode" albümlerinin payı büyük. Ama benim de LC albümleri içerisinde en az sevdiğim, en az dinlediğim albümdür. 2009'da çıkan "Shallow Life", bir önceki albüme göre daha dinlenilebilir oldu benim için zira alternatif rock ve az da olsa gotik bir sounda sahipti.

Bu albümü dinleyince çok şaşırdığımı söylersem yalan olur. Çünki son 2 albümlerinde arada sevmediğim parçalar olsa dahi LC den hiçbir zaman kalitesiz bir albüm beklemedim. "Dark Adrenaline" için, "Shallow Life" ın devamı niteliğinde ama ona kıyasla daha agresif, belki biraz daha gotik öğe barındıran karanlık bir albüm diyebilirim.

Albümde gruptan ziyade Christina’nın farklı vokal denemelerine bayıldım. Christina'nın sesini en iyi kullandığı album diyebilirim.

Albumun hiti, çok önceden yayınladıkları "Trip The Darkness" tipik LC özelliği taşıyor. Bununla birlikte farklı yönleriyle ayrılan şarkılar da var. Örneğin muhteşem ballad "End Of Time" ve albümün en karanlık parçası "My Spirit" buna örnek gösterilebilir.

"My Spirit", geçtiğimiz sene kaybettiğimiz Peter Steele (Type O Negative) e ithafen yazılan bir parça. Diğer bir "hürmet" en bilindik parçaları "Losing My Religion" u coverlayarak R.E.M'e gönderilmiş. Bu parça hakkında ilk görüşlerim olumsuz olsa da, hatta Ferro'nun girdiği nakarat bölümleri 'ergence' gelse de, Christina’nın vokallerinin beni de yumuşattığını söyleyebilirim.

Favorilerim "Kill The Light”, "Upsidedown" ve "End Of Time". Son olarak albümün şuan iTunes ve Amazon Metal Album listesinde zirvede olduğunu da belirteyim.