Heavenwood - Tarot Of The Bohemians

Heavenwood — Tarot Of The Bohemians : Part I

Genre: Gothic/Death Metal

Country: Portugal

Label: Raising Legends Records

Website: HeavenwoodOfficial

Release Date: 22.07.2016

Tracklist 

01. The Juggler (06:44)
02. The High Priestess (06:05)
03. The Empress (04:53)
04. The Emperor (05:22)
05. The Pope (04:17)
06. The Lovers (05:25)
07. The Chariot (05:05)
08. Justice (04:04)
09. The Hermit (05:21)
10. The Wheel of Fortune (04:59)
11. Strength (05:32)
12. The Hanged Man (06:44)
13. Frithiof‘s Saga (New version) (07:23)

___________
Total:69:38

Bana Portekiz denilince aklına gelen ilk 3 şeyi say deseler 1. Christiano Ronaldo 2. Moonspell 3. Heavenwood derim. Ronaldo konumuz olmadığı için esgeçiyorum. Moonspell her albümleri dinleyenlerin kulağında farklı bir tat bırakan, her albümde yenilik kattıkları müziklerini geniş kitlelere ulaştırmış ülkemizde de azımsanmayacak hayran kitlesine sahip bir grup. Aynı şeyi Heavenwood için de söylemek isterdim fakat buna engel olan grubun 1998 tarihli Swallow albümünden sonra uzun süre sessizliğe gömülmesi.

Albüm hakkında kritik yazmadan önce daha önce neler yazılmış ve kopya bir yazı olmasın diye nete göz gezdirdim. Sonuç olarak hiçbir şeyle karşılaşmadım:) Doğal olarak Türkiye'deki ilk kritiği de Allah utandırmasın diyerek yazmaya başlıyorum...

Metal müzik dinlemeye başladığım yıllarda Diva ve Swallow albümleriyle en çok dinlediğim gruplardan biri olan Heavenwood 10 yıl süren sessizliğini 2008 yılında Redemption ile bozsa da onca zamandan sonra birkaç parça dışında beklentilerimi karşılayan bir albüm olduğunu söylersem yalan olur. 2011 yılında çıkan Abyss Masterpiece kanımca zamanın ruhunu yakalayan bir albümdü ve güzel şeylerin habercisiydi. Belki de Tarot Of The Bohemians serisinin öncü depremiydi.

Özü Gothic Metale dayanan ve geçmişten bugüne çok keskin değişiklikleri olmayan grup özellike Abyss Masterpiece albümleri ile birlikte yavaş yavaş daha atmosferik daha karanlık daha senfonik öğeler içeren bir tarz benimsemeye başladılar. Kendileri de buna yeni fikirlere her zaman açığız tek bir boyutta saplanıp kalmayı sevmiyoruz demişlerdi. Ki ben bu hallerini daha çok sevdim.

Tarot Of The Bohemians ile küllerinden yeniden doğan grup albümde özellikle kehanetlere ve tarot falına ilgi duyanların bileceği bohem gotik tarotu konseptini işlerken şarkılar da yine isimlerini tarot kartlarından almış. Albümde SepticFlesh'vari orkestral arka plana yoğun atmosfer ve sert davul atakları eklenerek güzel bir denge yakalanmış. Ki albümde davuldaki isim Anathema grubundan tanıdığımız Daniel Cardoso.

Kısa bir intro sonrası öldürücü davul ataklarıyla gümbür gümbür açılışı yapan "The Juggler" hızlı rifflerinin yanısıra melodik nakarata sahip albümdeki iddialı parçalardan. "The High Priestes" ihtişamlı girişi, sakin yapısı ve melankolik nakaratıyla resmen "Paradise Lost" tadında bir parça. Albümün karanlık havasını en iyi yansıtan parça "The Emperor" albümdeki favorilerimden. SepticFlesh'vari Black Metal tarzı davul ve gitar rifflerinin eşliğinde, gotik / karanlık synthler ve melodik bas dokunuşları etrafında örülen parçayı dinlerken sarhoş olmamanız mümkün değil.

The Lovers parçasının başta cover olduğunu düşünüp sözlerini google dan arattım fakat hiçbir sonuçla karşılaşmadım:) hem müziği hem sözleri bana bir yerden tanıdık geliyor ama çıkaramadım. Albümdeki diğer şarkılara nazaran daha soft ve gothic rock olmuş. Sandra Oliveira'nın 3 parçada konuk vokal olarak yeraldığı albümde "The Hanged Man" parçasında baştan sona parçayı alıp götüren Sandra'nın Anneke'vari meleksi ve ruhu okşayan vokalinin etkisine kapılarak hipnotize olabilirsiniz.

Prodüktörlüğünü André Matos'un yaptığı albüm Portekizli plak şirketi Raising Legends Records stüdyolarında kaydedildi. Albüm kapağı Morbid Angel kapaklarından hatırlayacağımız Gustavo Sazes'e ait. Albümün Massacre Records etiketiyle yayınlanan versiyonunda "Frithiof's Saga" parçası yeni yorumuyla bonus olarak yeralmakta. Grubun gözbebeği Diva albümünün hitlerinden olan "Frithiof‘s Saga" yeni versiyonuyla bambaşka bir hal almış. Öyle ki ismine bakmadan dinlediğinizde farklı bir parça dinliyormuş hissi uyandırıyor.  Parça orjinaline kıyasla değiştirilen vokallerin ve güçlendirilen soundun yanısıra senfonik eklentilerle konsepte gayet uygun monte edilmiş.

Serinin zevkle dinlediğim ilk bölümü beni heyecanlandırmaya yetti. Bohem tarotunun açılmaya ve yeni kehanetlerin gelmeye devam edecek olmasını da yine merakla bekliyor olacağım.

Son dönemlerde dinlediğim en sağlam albümler arasında yeralan "Tarot Of The Bohemians" özellikle gothic metal severlere kulak orgazmı yaşatacak!..

    

PARADISE LOST - Tragic Idol

Paradise Lost — Tragic Idol

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 23.04.2012

Tracklist
01. Solitary One (4:07)
02. Crucify (4:08)
03. Fear Of Impending Hell (5:24)
04. Honesty In Death (4:07)
05. Theories From Another World (5:02)
06. In This We Dwell (3:54)
07. To The Darkness (5:09)
08. Tragic Idol (4:35)
09. Worth Fighting For (4:11)
10. The Glorious End (5:22)
Bonus tracks for Ltd. Edition:
01. Ending Through Changes (4:09)
02. Never Take Me Alive (Spear Of Destiny Cover) (4:48)

İngiliz Gothic Metal Devi Paradise Lost 13. stüdyo albümleri "Tragic Idol" ile yeniden hayranlarıyla buluştu.
Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilen album
Century Media Records etiketiyle yayınlandı.

Albüm hakkında yazı yazmadan önce aceleye getirmek istemeyip yaklaşık 10 kez baştan sona -önyargıdan uzak- dinledim.
Zira Paradise Lost'un favori grubum olması, her albümlerini sevmem en kötü albümleri olarak gösterilecek albümlerine dahi 8/10 verebilitem sözkonusu.
Öncelikle albüm öncesi paylaşıma sunulan "Crucify" klasik PL sounduna sahip olmasının yanısıra bana yer yer Metallica dinliyormuşum hissi verdiğini belirtmeden geçemeyeceğim.
Haksızlık ediyor da olabilirm. Zira parça hakkındaki dinleyici yorumları genel itibariyle olumlu. Albüme gelirsek;

"In Requiem"le başladığını söyleyebileceğimiz o eski sert üsluba dönüş hem gitar soundu, hem de Nick Holmes'un "Shades Of God"dakine yakın çatallı vokal stiline bakıldığında tavizsiz biçimde sürmekte.
Fakat bu köklere dönüş "sert birşeyler yapalım" sıradanlığından ziyade oldukça özgün ve Paradise Lost markasına yaraşır nitelikte.
Yani salt "eksiye dönüş" ten ziyade yeni ve eskiyi birleştiren, genel konsepti itibariyle en iyi Paradise Lost albümlerinden biri.
Uzun zamandır duymayı özlediğimiz Greg Mackintosh'a özgü soloları önceki albümlere kıyaslara çok duyuyoruz. Öyle ki albüm Paradise Lost 'un altın çağları olan "Draconian Times" ve "Icon" arasında 1994-95 yılı gibi bir zamanda çıkmış olsa hiç sırıtmaycak bir yapıt. Bunun yanısıra nakaratlarda hem vokal hem de keyboard efektleri açısından yer yer "One Second" ve 2005 (Paradise Lost) albümlerindeki tadı alabilmek mümkün. Örneğin bonus parça Spear Of Destiny coverı "Never Take Me Alive" tam da "One Second" sounduna sahip.

Albümde en sevdiklerim; harikulade açılış parçası "Solitary One", albümle aynı ismi taşıyan akılda kalıcıya melodiye sahip "Tragic Idol", "Fear Of Impending Hell" , ölümcül parçaları klasik PL sounduna sahip "Honesty In Death" ve başlar başlamaz Napalm Death'vari Death Metal grubu dinliyormuş hissi veren klasik PL soundundan çok farklı ve albümün belki de en vurucu parçası "Theories From Another World".
Öyle ki favori gösterdiğim parçalar, Paradise Lost'un gelmiş geçmiş en iyi 20 parçası içerisinde de gösterebileceğim kadar iyiler!
Kapak biraz sönük kalmış gibi geldi. Hani Icon'vari daha karanlık bir kapak albümdeki duyguyu daha iyi yansıtırdı sanki ama
yapabileceğim tek olumsuz eleştiri şimdilik ısınamadığım (fakat zamanla seveceğimi düşündüğüm) birkaç parçayı saymassak yalnızca bu.
Daha iyisi gelene kadar yılın albümü 9/10

SadDolls — Happy Deathday

SadDolls — Happy Deathday

Genre: Gothic Metal

Label: Lunatic Asylum Records

Websites: saddolls.com

Release Date: 20.01.2012

Tracklist
01. Happy Deathday, Dear
02. Killing Sorrow (feat. Jape Von Crow from To/Die/For)
03. Bloodred
04. Be Darkness (feat. Elina Laivera from Seduce The Heaven & John Mcris from Satrigiannis, Anorimoi, Fragile Vastness)
05. Criminal Of Love (feat. Manos Fatsis from Dark Nova)
06. The Drug (feat. Jape Perätalo from To/Die/For)
07. Psychedelic Love (feat. Roberth Karlsson from Scar Symmetry & Sakis Darkface from W.E.B.)
08. Dying On The Dancefloor (feat. Juska Salminen a.k.a. Zoltan Pluto from To/Die/For, ex-HIM)
09. Amanda Blood
10. Embrace The Dark (feat. Alex Flouros from Seduce The Heaven, Fragile Vastness)
11. Coma Song (feat. John Mcris from Satrigiannis & Anorimoi,Fragile Vastness)
12. Watch Me Crawl Behind (feat. Morgan Lacroix from Mandragora Scream)
13. Bloodred (Mandragora Scream Remix)

Saddolls, "About Darkness" albumleriyle keşfettiğim gotik metal icra eden Yunanistanlı genç bir grup.
"About Darkness" albümlerinde büyük ses getirecek şarkı olmamasına rağmen,
The 69 Eyes, HIM gibi grupların popularitesi gözönüne alındığında Saddolls'a gösterilen ilgiyi hala az bulmaktayım.

"Happy Deathday" için; önceki albume kıyasla daha fazla ses getirecek, akılda kalıcı nakaratlara sahip parçalardan oluştuğunu söylemek mümkün.

Albüm "Happy Deathday , Dear" introsuyla açılıyor. Introdan sonra gelen "Killing Sorrow" ve "Bloodred" albumun en hızlı parçaları.
Aynı zamanda Mandragora Scream Remix versiyonu da bulunan "Bloodred" albümün en sivrilen parçası denilebilir.

Baştan sona aynı tempoda gitmeyen, George Downloved'ın değişik tonlarda vokal yaptığı albüme; To Die For, Scar Symmetry, W.E.B. gibi gruplardan konukların da renk kattığını söylemek mümkün.
Örneğin "Be Darkness" ve "Psychedelic Love" parçalarında Nick Holmes'vari (Paradise Lost) vokal stili, "horror metal" e kayan bir sound duymaktayız.

"Watch Me Crawl Behind" a gelirsek.. Önceki albumden en begendiğim parçaydı. Bu albumde de gitar ve davul terbiye edilerek,
Morgan Lacroix(Mandragora Scream)'in de konuk olarak katılımıyla yeniden düzenlenmiş. İyi de olmuş..

Yoğun karanlık ve melankolinin kendini fazlasıyla hissettirdiği "Coma Song" yaratıcı sözlere sahip hoş bir ballad."Embrace the Dark" yine tempo anlamında HIM şarkılarını anımsatan vitesin düşürüldüğü bir başka parça. Vokalist George Downloved de, müzikten çok grup elemanlarına ilgi duyan teenage kızların Ville Valo'dan sonra yeni sevgisi olmaya aday.

Genelindeki klavye partisyonları ve sound'u itibariyle tipik gotik rock bir album olan "Happy Deathday"; Finlandiya tayfası The 69 Eyes, H.I.M, Charon ve Alman Lacrimas Profundere sevenlere özellikle tavsiye edeceğim, baştan sona keyifle dinlenebilecek bir albüm 8/10

Yeni Albümleri 'Tragic Idol' ile PARADISE LOST

Paradise Lost — Tragic Idol

Genre: Gothic Metal

Label: Century Media Records

Websites: paradiselost.co.uk

Release Date: 23.04.2012

İki senede bir çıkarmış oldukları albüm serisine istikrarlı bir şekilde devam eden Paradise Lost 13. studyo albümleri 'Tragic Idol' için kolları sıvadı. 'Honesty in Death', 'Theories from Another World', 'In this We Dwell' ve albümle aynı ismi taşıyacak olan 'Tragic Idol' albümde yer alacak parça isimlerinden birkaçı. Bunun dışında albüme dair tek ipucu resmi sitelerinde belirttikleri üzere önceki albümleri Faith Divides Us - Death Unites Us (2009)' a kıyasla daha fazla gitar soloları ve daha melodik yapıda şarkılardan oluştuğu.

Chapel Studyoları'nda, Jens Bogren (Amon Amarth, Opeth ve grubun son albümü 'Faith Divides Us - Death Unites Us') prodüktörlüğünde kaydedilecek, Century Media Records etiketiyle yayınlanacak albümün çıkış tarihi 23 Nisan. Çifte bayram olacak...

Edit: Albüm kritiğim için Buyrun

Lacuna Coil - Dark Adrenaline

Lacuna Coil — Dark Adrenaline

Genre: Gothic Metal/Alternative Metal

Label: Century Media Records

Websites: lacunacoil.it

Release Date: 24.01.2012

Tracklist
01. Trip The Darkness
02. Against You
03. Kill The Light
04. Give Me Something More
05. Upsidedown
06. End Of Time
07. I Don't Believe In Tomorrow
08. Intoxicated
09. The Army Inside
10. Losing My Religion
11. Fire
12. My Spirit

Onları ilk bundan yaklaşık 13 sene evvel "In Reverie" albümleriyle tanımış sevmiştim. Sevmiştim fakat o zamanlar biri bana "bu grup 10 sene sonra en çok satılan albümlere imza atacak" dese inanmazdım. Hep underground kalır gibi bir düşüncem vardı. Ki o zamanlar şimdiki gibi "female-fronted metal" diye bir olay yoktu (bknz.buralar eskiden tarlaydı)

En başarılı bulduğum albümleri "Comalies" ve "Unleashed Memories" olan, sonraki senelerde daha alternatif bir çizgiye kayan grup (ki bana göre en doğrusunu yaptılar) belki tahmin edebileceğinden de çok daha fazla hayran kitlesine ulaştı.

Bunda güzel vokalist Christina'nın dergilere verdiği pozların ve grubun magazinsel tarafının yanısıra dünyada en çok para kaldıran işler olan "nu-metal" öğeleri barındıran 2006 çıkışlı "Karmacode" albümlerinin payı büyük. Ama benim de LC albümleri içerisinde en az sevdiğim, en az dinlediğim albümdür. 2009'da çıkan "Shallow Life", bir önceki albüme göre daha dinlenilebilir oldu benim için zira alternatif rock ve az da olsa gotik bir sounda sahipti.

Bu albümü dinleyince çok şaşırdığımı söylersem yalan olur. Çünki son 2 albümlerinde arada sevmediğim parçalar olsa dahi LC den hiçbir zaman kalitesiz bir albüm beklemedim. "Dark Adrenaline" için, "Shallow Life" ın devamı niteliğinde ama ona kıyasla daha agresif, belki biraz daha gotik öğe barındıran karanlık bir albüm diyebilirim.

Albümde gruptan ziyade Christina’nın farklı vokal denemelerine bayıldım. Christina'nın sesini en iyi kullandığı album diyebilirim.

Albumun hiti, çok önceden yayınladıkları "Trip The Darkness" tipik LC özelliği taşıyor. Bununla birlikte farklı yönleriyle ayrılan şarkılar da var. Örneğin muhteşem ballad "End Of Time" ve albümün en karanlık parçası "My Spirit" buna örnek gösterilebilir.

"My Spirit", geçtiğimiz sene kaybettiğimiz Peter Steele (Type O Negative) e ithafen yazılan bir parça. Diğer bir "hürmet" en bilindik parçaları "Losing My Religion" u coverlayarak R.E.M'e gönderilmiş. Bu parça hakkında ilk görüşlerim olumsuz olsa da, hatta Ferro'nun girdiği nakarat bölümleri 'ergence' gelse de, Christina’nın vokallerinin beni de yumuşattığını söyleyebilirim.

Favorilerim "Kill The Light”, "Upsidedown" ve "End Of Time". Son olarak albümün şuan iTunes ve Amazon Metal Album listesinde zirvede olduğunu da belirteyim.

Album Of The Month : Rubicon by Tristania

01. Year of the Rat 4:36
02. Protection 4:36
03. Patriot Games 3:27
04. The Passing 4:48
05. Exile 4:26
06. Sirens 4:28
07. The Emerald Piper (Bonus Track) 3:06
08. Vulture 3:43
09. Amnesia 4:54
10. Magical Fix 4:21
11. Illumination 8:13

***

Tristania, kadrosu sürekli değişen, bu anlamda istikrarı bir türlü gösterememiş
fakat "gothic" kelimesinin geçtiği heryerde karşımıza çıkması olası bir grup.
2007 yılında ayrılan Vibeke Stene' nin yerine bayan vokalleri yapan Mariangela "Mary" Demurtas' la yapılmış ilk album.

Diğer yeni Tristania üyeleri;
Gitarist Gyri Smørdal Losnegaard,
Bas gitarist OleVistnes,
Baterist Tarald Lie

...ve Trail of Tears ve Green Carnation'da düz vokalleri yapan

ve katılımına pek sevindiğim Kjetil Nordhus

(Bu adam nereye gitse o grubu dinliyorum. Bir insanın sesi bu kadar huzur verici, bu kadar pürüzsüz olabilir).


Asıl kadroda ismi yok gözükse de albumde yine Østen Bergøy' un tok sesinden faydalanılmış ("Patriot Games", "Exile", "Sirens", "Illumination") İyi de olmuş diyebilirim. Hem vokal çeşitliliği, hem de her parçada aynı vokal monotonluğuyla karşılaşmamak açısından.

Vibeke' den sonra olaya 1-0 yenik başlayan Mariangela, genel olarak erkek egemen vokallerin olduğu albumde biraz geri planda kalmış olsa da, vokal yaptığı parçaları fena bulmadım.
Mary' nin sesi belki çok etkileyici bulunmayabilir fakat album konseptine bakıldığında sırıtan bir durum sözkonusu değil.


Ama kanaatim o ki, Mary nin sesi duygusal parçalarda daha iyi gidiyor sanki... Bknz; 'Amnesia'.

Parçada Mariangela berrak vokaliyle büyülerken, duet yaptığı Nordhus' un hüzünlü vokaline nakaratlarda melodik klavye ve violin eşlik ediyor.
Albume violiniyle katkıda bulunan konuk Pete Johansen in eşlik ettiği bir diğer parça 'The Passing',
Lacuna Coil in ilk dönemlerini anımsatan ağır tempolu, karanlık bir parça (parça 3. dakikasından sonra violin sayesinde kısa süreli Apocalyptica havasına bürünüyor).

'Rubicon' gerçekten üzerinde çalışılmış, boş olmayan bir album. Albumde dinledikçe daha da bi sevdiğim parçalar var. (Örneğin ilk dinlemelerimde esgeçtiğim 'Magical Fix' parçası bunlardan biri=P)

'Protection' akılda kalıcı melodisiyle albumde en sevilen şarkılardan biri olacaktır. Yeryer Blackmore's Night ve Evanescense

dinliyormuş hissi verse de, parçanın son bölümlerindeki
hırıltılı vokaller (Anders Hidle) pop dinleyicilerini uzaklaştırmak
için yeterli olabilir=)

'Vulture' Mary nin vokal yapmadığı, aynı zamanda albumdeki favorilerimden olan parça melodik nakaratıyla Therion' un eski dönemlerini anımsatttı. (Nakarat kısımlarında geriden gelen uzun havamsı ses yanılmıyorsam konuk vokalist Sigmund Olgart Vegge' a ait. O da hoş olmuş.)

Albumdeki diğer favorilerimden 'Exile' melankolik dizelere sahip ve kolay sevilebileceğini düşündüğüm etkileyici bir parça.

Hızlı temposunun yanısıra koro vokalleriyle dikkat çeken ‘Patriot Games’ melodik yapılı bir Gothic Metal parçası.

'Sirens' de Nordhus un eşsiz bariton sesine Mary nin eşlik ettiği kısımlar harikulade ve Kjetil in grupta neden yeraldığını özetler nitelikte.

Kapanış parçası 'Illumination' Sert gitarlar ve agresif vokallerle kesinlikle 'son'a uygun ölümcül bir Tristania çalışması.

Ne eski Tristania bekleyin, ne Vibeke...
Albumun tadını çıkarın!

Album Of The Month : ReVamp - ReVamp

01. Here is My Hell
02. Head up High
03. Sweet curse
04. Million
05. In Sickness, Till Death do us Part : All Goodbyes are Said
06. Break
07. In Sickness, Till Death do us Part : Disdain
08. In Sickness, Till Death do us Part : Disgraced
09. Fast Forward
10. Kill Me With Silence
11. The Trial Of Monsters
12. Under My Skin
13. I Lost Myself
14. No Honey for the Damned (Bonus Digipack)

<<<>>>

After Forever grubuyla gönlüme taht kurmuş Floor Jansen in 2009 yılında kurulan grubu ReVamp ın kendi ismini taşıyan albumu bnm için ayın en iyi albumudur!
Birbirinin kopyası bayan vokalli gruplardan gına geldiği için uzun zamandır "bayan vokalli grup" işine sıcak bakmıyordum ve bu tür albumleri esgeçiyordum. Fakat albumde ismi geçenleri görünce gruba şans vermek istedim:

Joost van den Broek (After Forever)
Waldemar Sorychta (Grip Inc, Enemy Of The Sun)
Björn 'Speed' Strid (Soilwork)
George Oosthoek (ex-Orphanage)
Jaap Melman (Dreadlock Pussy, Pendejo)
Ruben Wijga (Insomnia)
Arjan Rijnen (Pendejo)
Matthias Landes (Dark Fortress)
Jord Otto

Albumun özellikle Within Temptation severleri fazlasıyla memnun edeceğini düşünmemin yanısıra eski grup After Forever dan da izler taşıdığını, yeni, çok daha güçlü bir sound ve çeşitliliğe sahip olduğunu söyleyebilirim.

Floor Jansen için de ayrı bir parantez açmak gerektiğini düşünüyorum. 
Öyle ki, Floor sesini bu albumde çok iyi kullandıgı gibi 
her parçada (parçanın havasına göre) ayrı bir tonla karşımıza çıkıyor 
ve dinlerken sıkılmıyorsunuz.

Nerdeyse bütün şarkılar hoş fakat benim tekrar tekrar dinlediklerim var ki,
In Sickness ‘Till Death Do Us Part:All Goodbyes Are Said
, Here's My Hell ve Head Up High ilk dinlemede bir adım öne çıkan parçalar.
Ama 'Sweet Curse' parçası ayrı bir tad veriyor.
Kısacası ReVamp bize nadir bulunabilecek, uzun soluklu, melodik yapıda bir album hediye etmiş.